HOME / BADANIE ŻYCIA I LUDZI / {NR STRONY}
HISTORIA RODZINNA
PACJENTKI
HISTORIE MIŁOSNE
ŻYCIE WEWNĘTRZNE
BADANIE ŻYCIA I LUDZI
Rodzina męża mego tak odmiennie wychowana od mojej, że niepodobieństwem było nam się porozumieć, były ciągłe przykrości z tego powodu. Mąż mój lubił się bawić, życie w knajpach, ja nie, jakkolwiek nie byłam stworzoną na Matkę i żonę, ale gdyby mąż mój był innym może i we mnie były by się te uczucia wzbudziły. Moje lodowe obejście, pomimo wszelkich zalet nie przywiązywało go do mnie. Dzisiaj dopiero doszło do tego przekonania, że powinnam była grać komedyą i nie okazywać tego fizycznego, mąż mój zanadto czuł, że jestem bierną, to go odpychało odemnie i zapewne zaczął szukać innych przyjemności. Takie życie jednostajne, nie mogło mi wypełnić ciasnych ram życia domowego, zaczęłam się uczyć malować na porcelanie i wzięłam się do tego z zapałem. Charaktery nasze były wprost przeciwne, ale pomimo tego kochaliśmy się, raczej było coś co nas ciągnęło do siebie. Nie kłóciliśmy się nigdy, bo jak się pogniewaliśmy, nie rozmawialiśmy ze sobą, naturalnie, że mąż mnie zawsze przeprosił, bo ja tego bym nigdy nie uczyniła. Była chwila, że już byliśmy u rejenta podpisać rozwód, 5 tygodni nie znaliśmy się, a jednak w ostatniej chwili, zawahał się, pokochaliśmy się znowu. Tak przeszło lat 6. Dzieci było troje1. Nie tylko w powieściach, ale i w życiu bywają chwile tragiczne. Po 7 latach pożycia, było to pewnego już nie pamiętam czy dzdżystego poranku, mąż mój bez żadnych wstępów powiedział mi: „jesteśmy zrujnowani” Widocznie jednak go kochałam, bo nie zrobiło to na mnie żadnego wrażenia, z całym spokojem odpowiedziałam, nie martw się, sprzedamy
1) Stanisław (ur. 1881) – najstarszy syn Marii Jadwigi i Hipolita Strumffów; Alfred (ur. 1883) – średni; Róża (ur. 1884) – jedyna córka.
Komentarze
RODZINA HIPOLITA. Rodzicami Hipolita byli Adolf Izydor (Ojzer) Strumpf (1823–1827) i Zofia (Cypa) z Horowitzów (ur. 1825, gub. kijowska). Miał czterech braci. Dystans Marii Jadwigi wobec rodziny Hipolita wynikał zapewne z niższego statusu materialnego i społecznego.
ROZWÓD. Rozwód żydowski. Inaczej niż prawo kanoniczne Kościoła Katolickiego, religijne prawo żydowskie dopuszcza rozwody. Od 1825 r., kiedy wprowadzono Kodeks Cywilny Królestwa Polskiego, małżeństwo mogło być rozwiązane przez wyrok właściwego sądu cywilnego na mocy przepisów wyznaniowych. W latach 1826-1836 sądy cywilne w Królestwie Polskim rozwiodły 104 małżeństwa żydowskie. Rozwiązanie to zostało potwierdzone w art. 189 prawa o małżeństwie z 24 czerwca 1836 r., które w głównych zarysach przetrwało do końca 1945 r. Na początku lat siedemdziesiątych XIX w. żydowski adwokat Józef Goldszmit podawał, że przed sądami krajowymi w Królestwie Polskim przeprowadzano w tym okresie około 100 rozwodów żydowskich rocznie. Pięć razy więcej rozwodów dokonywano tylko przed rabinem. Prawdopodobnie okoliczność, że Strumffowie zawarli intercyzę małżeńską, powodowała, że Maria Jadwiga ewentualny rozwód chciała przeprowadzić sądownie. Patrz: Józef Goldszmit, Wykład prawa rozwodowego podług ustaw mojżeszowo-talmudycznych: z ogólnym poglądem na ich rozwój i uwzględnieniem przepisów obowiązujących, Warszawa 1871.